Prawdopodobnie z powodu nieświadomości lub niewiedzy, integracja sensoryczna stała się „złotym środkiem” na wszystkie problemy dzieci. A wcale nie powinna nim być! Często nauczyciele, lekarze, a nawet rodzice kierują dzieci na zajęcia integracji sensorycznej z przekonaniem, że zajęcia prowadzone raz w tygodniu pomogą w pozbyciu się wszystkich problemów. Terapia metodą integracji sensorycznej nie jest „lekarstwem” na wszystkie nieprawidłowości i problemy, z którymi zmaga się dziecko. Jest jedynie metodą terapeutyczną, która wspomaga rozwój dziecka i ułatwia jego funkcjonowanie w środowisku domowym oraz rówieśniczym.

Jeśli dostrzegamy niepokojące zachowania u swojego dziecka, najpierw powinniśmy odnieść je do siebie lub pozostałych członków rodziny. Musimy również zdawać sobie sprawę z tego, że nie każdy będzie idealnie funkcjonował w konkretnych warunkach. Każdy z nas ma pewne trudności w wykonywaniu niektórych zadań czy uczeniu określonych umiejętności itd.

Co powinno skłonić do przeprowadzenia diagnozy SI u dziecka?

nadmierny niepokój,

lękliwość,

nadruchliwość,

problemy z koncentracją,

kłopoty z równowagą i koordynacją ruchową,

niskie napięcie mięśniowe,

nadmierną męczliwość,

zbyt gwałtowną reakcję na dotyk,

nieumiejętność naśladowania ruchów innej osoby,

problemy z komunikacją.

Zajęcia trwają godzinę, z czego ok 50 min terapeuta pracuje z dzieckiem a pozostały czas przeznacza na omówienie spotkania i ewentualne wskazówki dla rodziców.

Wypędzić muchy z nosa i przygotować się na dobrą zabawę:-)

Rodzice powinni zadbać o wygodny strój do ćwiczeń, zaopatrzyć dziecko w skarpetki antypoślizgowe oraz wodę niegazowaną do picia.